به دنبال افتتاح دورۀ کاری پارلمان از جانب رئیس جمهور کرزی و تقدیر مجلسین نمایندگان و سنا از ایشان، با توجه به نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری 16 حمل 93، به نظر میرسد که روزهای خداحافظی رئیس جمهور کرزی از چوکی ریاست جمهوری فرا رسیده و ممکن است روزهای باقی مانده به تقدیر و اهدای هدایا و شاید هم در بعضی موارد انتقادهای شدید از حامد کرزی بگذرد.
آقای کرزی در طول عمر 12 سال حکومتش عملکرد زیگزالی از خودش بروز داده است. اما با توجه به شرایط بحرانی کشور در ابتدای دهه هشتاد که آقای کرزی مسؤولیت ریاست جمهوری را بر عهده گرفت در کل میتوان مدیریت وی را ستود؛ هر چند این مدیریت در بعضی مقاطع با اشتباهات فاحشی به همراه بوده است که در رأس آن میتوان به عدم برنامه ریزی مناسب جهت تجهیز ارتش کشور به خصوص نیروی هوایی و عدم برنامه ریزی برای رفتن بسوی خودکفایی اقتصادی نام برد.
اما آقای کرزی با توجه به ترکیب موزاییکی اقوام در افغانستان و همچنین جنگ‌های خانمانسوز چهار دهه گذشته، همواره در طول یک 12 سال گذشته تلاش کرده که اقوام و اقلیت‌های مختلف این کشور را به تناسب جمعیت و نفوذشان در ترکیب قدرت و ساختار سیاسی افغانستان سهیم کند. هر چند در بعضی مواقع با (مقاومت منفی) بعضی اقوام در پارلمان مواجه شده است. اما به عنوان بهترین گواه این مدعا، میتوان از تعیین معاونین اول و دوم وی که تاجیک و هزاره هستند،(البته با درگذشت مارشال فهیم هنوز جانشین شان برگزیده نشده، اما بدون شک از میان قوم تاجیک برگزیده خواهد شد) در ادوار مختلف حاکمیتش نام برد. همچنین کرزی در انتصاب والی‌ها و وزرا نیز از این شیوه پیروی کرده است.
در ارتباط با وزرا، به دلیل آرای جهت‌دار برخی نمایندگان برای کانالیزه کردن حرکت دولت در یک مسیر خاص، کرزی در طول این یک دهه توفیق لازم را نداشته است و در اکثر مواقع تنش‌های پیش آمده در روابط دولت و پارلمان نیز از همین زاویه قابل تفسیر است. در بعضی مراحلی که نمایندگان مجلس به وزرای پیشنهادی آقای کرزی رأی اعتماد دادند، هیچیک از وزرای پیشنهادی متعلق به اقوام اقلیت، نتوانستند رأی اعتماد مجلس را کسب کنند و همین دیدگاه‌های قوم گرایانه و تعصبات تنگ‌نظرانه در طول تاریخ افغانستان، باعث شده است که کشورمان در مسیر قهقرایی سیر کند و وزیر دفاع اسبق دولت انگلیس را وا دارد تا به طعنه بگوید: (حضور نظامی ما در افغانستان به خاطر منافع جهانی ما است، نه به خاطر یک کشور عقب مانده قرن 13 میلادی).
بی‌‌تردید آقای کرزی طی 10 سال حاکمیت خود بر افغانستان، نتوانسته است بر بسیاری از مشکلات مردم و نارسایی‌های این کشور جنگ زده غلبه کند، اما این مهارت و درایت او را نمی‌توان به هیچ وجه نادیده گرفت که توانسته است عناصر متخاصم و درگیر در گروه‌های مختلف افغانستان را با شگردی منحصر به فرد، گرد خوان پر نعمت اهدایی کشورهای خارجی جمع کند.
و اما قویترین عملکرد آقای کرزی را میتوان در ایستادگی و مقابله با خواسته‌های نامشروع بزرگ خارجیان از دولت و ملت افغانستان یادآوری نمود. پیمان امنیتی با وجود برآورده نشدن خواسته‌های دولت و ملت افغانستان و برخورد با کشتار و بمباران خانه‌های مردم بیگناه توسط هواپیماهای امریکایی یا در عملیات‌های نظامی، بازداشت مردم و بازرسی خودسرانه خانه‌های افغانان توسط سربازان خارجی مستقر در افغانستان، از جدی ترین مسایلی بود که رئیس جمهور کرزی پیرامون آن با اقتدار موضع گیری نموده است.
لذا میتوان گفت، حامد کرزی، فردی که با یأسی مبنی بر اینکه آیا میتواند در کشمکش‌های داخلی و دسایس خارجی کشور را اداره کند؟ آمد و پس از 12 سال ادارۀ کشور، با اقتدار تا چند روز دیگر از پُست ریاست جمهوری اسلامی افغانستان کنار خواهد رفت.
به هر صورت با تمام فراز و نشیب‌ها میتوان گفت، تقدیر مجلسین نمایندگان و سنا و یا هر نهاد دیگری از عملکرد رئیس جمهور کرزی در طول 12 سال گذشته البته نه با اسراف و تبذیر، بلکه تنها با در نظر گرفتن جنبۀ معنویت آن، کار شایسته و نشان از قدر دانستن خدمات مسؤولان خواهد بود.
نویسنده: جواد سروری
سرمقاله شماره 193 روزنامه انصار
تاریخ: 26/12/1392
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1623
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
